Je vrouwelijkheid omarmen
Geschreven door Marloes Timmers
Bij de meeste vrouwen die ik in mijn praktijk mag ontmoeten, is hun hulpvraag niet direct gerelateerd aan hun seksualiteit. Toch komen onderwerpen als seksualiteit en vrouwelijkheid op een gegeven moment wel naar boven drijven. Dat is ook eigenlijk niet zo gek, want je seksualiteit is een belangrijk onderdeel van wie je bent en wat je voelt.
Deze blog schrijf ik op dit moment in mijn favoriete vakantieland: Italië. Ik vind het altijd geweldig om te zien hoe de vrouwen hier zich opdoffen voor een avondje flaneren en dineren. En ook heerlijk om er lekker ongedwongen en ongegeneerd aan mee te kunnen doen! M’n jurkjes ingepakt, hoge hakken mee en maar hopen dat ik ook na een fles wijn zonder struikelen weer thuis kom (niet altijd gelukt overigens).
Wil je in Italië je basic outfit aan dan is dat helemaal goed, maar ben je op de dinsdagavond er compleet voor gegaan en heb je je lekker uitgedost, is ook niemand die je raar aankijkt. Heerlijk, die keuzevrijheid! Dat ervaar ik in Nederland nog wel eens anders. Trek je je mooie en vrouwelijke outfit aan, dan sloof je je al snel uit. Vooral niet tè gek doen, want stel je voor dat iemand je te uitdagend, zelfverzekerd of provocerend vindt overkomen. Wat is dat toch met ons vrouwen? Waarom heerst er een taboe op onze lichamelijkheid en seksualiteit en houden we dat deel van ons vaak liever wat achter?
Je thuis voelen in je eigen lijf
Hier op het strand in Italië merk ik helemaal dat de vrouwen vrijer zijn dan in Nederland en over het algemeen niet bang zijn om hun vrouwelijkheid te laten zien. Niet tegenover mannen en niet tegenover andere vrouwen. Ze lijken zich meer thuis te voelen in hun eigen lijf. En zeker niet alleen de meiden van 20!
Jong en oud, dun of voluptueus, strak in het pak of met putjes, rollen en een buikje, de meerderheid van de vrouwen loopt op het strand met een ieniemienie bikini en de zelfverzekerdheid van Doutzen Kroes. Een genot om naar te kijken! Daar steken onze mooie, maar veelal degelijke bikini’s toch wat treurig bij af. De toeristen pik je er zo uit 😁
En wat ik het mooiste vind om te zien: de zelfbewuste vrouw in zo’n kleine bikini waar je al haar rondingen en imperfecties in kan zien, ziet er naar mijn mening ook echt mooier uit dan de vrouw met de perfecte verhoudingen waar de onzekerheid aan af te lezen is. Niet bedekken, maar omarmen en laten zien.
Terwijl ik meedoe aan de wat hier de nationale sport lijkt te zijn – wandelen langs de zee tijdens een dagje strand – vraag ik me af wat nu precies maakt dat je je vrouwelijkheid durft te voelen?
Zoektocht naar jezelf
Het antwoord op die vraag zal voor iedereen anders zijn. Maar wat ik wel weet: je vrouwelijkheid durven voelen heeft niets te maken met hoe je lichaam er uit ziet, maar alles met de durf om je lijf, en daarmee onlosmakelijk ook je vrouw-zijn, te accepteren zoals die is en die in alle volheid te voelen en laten zien. En dat heeft dan weer niets te maken met wat je aantrekt, maar wel of jij je jezelf er in voelt, in alle mogelijke facetten.
Je vrouw-zijn is geen bepaald beeld waar we aan moeten voldoen of hoe je je op een bepaalde manier moet gedragen. Je vrouw-zijn is veel meer een zoektocht naar jezelf, als vrouw. Want ons lijf – dat van een man of vrouw – is nu eenmaal onlosmakelijk verbonden met wie we zijn. Als je dat niet ten volle kan ervaren, omdat er bijvoorbeeld sprake is van schaamte of nare ervaringen in je eigen geschiedenis, dan vervreemd je je ook van een deel van je eigen identiteit. Als je dat niet kan of wil voelen, is er vaak ook minder contact met het lijf. Vaak met verkramping of somberheid als gevolg.
Vrouwelijkheid = seks?
We zijn gaan neigen om vrouwelijkheid te koppelen aan seks: als je je te vrouwelijk kleedt, daag je mannen uit of laat je andere vrouwen minderwaardig voelen. Maar vrouwelijkheid heeft daar in de kern niets mee te maken, het vrouw-zijn is gewoon een deel van wie je bent. We zijn nu eenmaal vrouwen en hebben een vrouwenlijf die we niet hoeven te verbergen. We zeggen toch ook niet van mannen die er mannelijk uit zien dat ze provoceren? En wat de begrippen ‘mannelijk’ en ‘vrouwelijk’ inhouden, is voor iedereen verschillend. Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
Onderdrukken van je vrouwelijkheid
Vrouwelijkheid komt in vele facetten. Ik voel me heel vrouwelijk met een jurkje en hakken. Een ander voelt zich weer op en top vrouw met haar favoriete lippenstift en weer een ander als ze met natte haren met haar kite-gear en wetsuit uit de zee komt lopen. Je hoeft je niet heel vrouwelijk te kleden als dat niet als ‘jou’ voelt, net zo min dat je jezelf in jouw vrouwelijkheid moet achterhouden omdat je bang bent wat anderen daar van vinden. Of misschien nog wel belangrijker: omdat je bang bent hoe je je jezelf dan ervaart.
We onderdrukken dat deel waarvan we vinden dat het er niet mag zijn en dat kost ons iets, namelijk onze kracht en levenslust.
Kracht en levenslust
Als je je seksualiteit, in de breedste zin van het woord, nooit hebt kunnen of mogen ervaren of er zit veel lading op, dan verlies je ook een deel van jezelf. Of ken je een deel van jezelf nog niet. En daarmee gaat ook een stuk kracht en levensvreugde verloren. Want wij vrouwen zijn zò ontzettend sterk en leuk als we onszelf ten volle kunnen accepteren en ervaren! Zo sterk dat anderen daar misschien bang of afgunstig van worden. Maar wiens probleem is dat eigenlijk?
Mag jij, van jezelf, ook dat deel van je eigen identiteit leren kennen en tot uiting brengen?
Dus ik doe ondertussen lekker mee. Geïnspireerd door de vrouwen om me heen, wandel ik in m’n net aangekochte ieniemienie-bikini langs de vloedlijn en zit ik niet in over die paar putjes op m’n billen, want dat doet de rest hier schijnbaar ook niet. Heerlijk om zo vrouw te kunnen zijn!
Geraadpleegde bron: Haptonomie, een kwestie van gevoel (Bob Boot, 2011).
Prinses Julianastraat 12 | 2671 EJ Naaldwijk | info@marloestimmers.nl