Wat ik -als therapeut, maar vooral als mens- wel heb geleerd is dat hoe hard ik daar ook voor probeer weg te lopen, er echt even helemaal in zitten en het over me heen laten komen, helpt om de pijn aan te gaan. Om op die manier weer te kunnen ontspannen en mezelf ruimte te geven.
Met dat harde werken bereik ik overigens wel een hoop mee en soms is dat ook even nodig. Net als waarschijnlijk bij jou heeft het harde werken je ook veel gebracht. Maar ik besef me ook dat het iets is wat me alleen op de korte termijn helpt. Het kost namelijk ontzettend veel energie en ik hou het niet heel lang vol op een gezonde manier. Misschien herken je dat: want hoewel je dan op praktisch/financieel/.. gebied wat stappen maakt, laat je die stappen op emotioneel gebied liggen, en gaat je lijf je dat echt vertellen. Die emotionele stap kan je pas maken als je stil staat: wanneer je binnen laat komen wat er is en welke impact dat op je heeft.
Op de lange termijn is het altijd zinvoller om niet alsmaar door te gaan en voor je gevoel weg te lopen. Wanneer je te lang voor je gevoel weg loopt, ontwikkel je altijd klachten: slecht slapen, veel spanning in je lijf, hoofdpijn, darmklachten, hoge ademhaling of benauwdheid, paniekerig gevoel.. om maar een paar voorbeelden te geven. Als je dat vervolgens ook nog eens te lang door laat gaan, verergeren klachten zich. Als je niet hebt geleerd om naar deze lichaamssignalen te luisteren, komen sommigen van ons op het punt dat je echt niet meer kan en tegen een flinke overspanning of burn-out aanloopt. Ieder mens krijgt lichamelijke signalen en het is aan jou om die als zodanig te herkennen, zodat je lijf als kompas kan dienen en jij alleen maar hoeft te luisteren naar wat het je wil vertellen.
Van nature staan vrouwen dichter bij hun lijf en meer in het hier & nu, maar in deze wereld waarin – nog steeds, vergis je niet- mannelijke kwaliteiten worden overgewaardeerd ten opzichte van het vrouwelijke, zijn veel vrouwen verder af komen te staan van hun lijf & gevoel. Het is aan jou om dat weer terug te claimen en deze kwaliteiten weer te ontwikkelen, waardoor je gevoel weer als kompas kan dienen. Op die manier hoeft je lijf niet meer te schreeuwen met allerlei heftige signalen om jou te laten luisteren, maar hoeft het alleen te fluisteren om jou te laten luisteren.
Om weer rust in het lijf en hoofd te krijgen, gaan vrouwen op een andere manier dan mannen om met het toelaten van gevoelens als pijn, verdriet, angst en gemis. Evolutionair gezien hebben vrouwen altijd in groep met andere vrouwen gefunctioneerd om te overleven. Hierdoor hebben wij ook andere patronen ontwikkeld om met stressvolle situaties om te gaan. Het voelen van angst of verdriet, of simpelweg een gespannen gevoel in je lijf ervaren, geeft een stress-gevoel. Eén manier waarop vrouwen herstellen van stress is door gevoelens, twijfels en pijn te bespreken met anderen. Om écht te connecten met jezelf en de ander op gevoelsniveau. We zijn soms de kracht die hierin schuilt vergeten. Maar er is niets zo helend als mensen om je heen hebben die jou de ruimte geven om zonder oordeel naar jou te luisteren en je laten voelen dat je niet alleen bent.
Een andere manier van rust, zachtheid en controle ervaren, is juist door alleen te zijn. Je even terug te trekken uit alledag. Om rust te nemen om alleen te zijn met je gedachten en je gevoelens te laten binnenkomen. In die rust, tijd en stilte krijg je de ruimte om die gedachten, gevoelens en lijfelijke signalen te laten binnenkomen.
Vaak ben je je minder bewust van deze dingen door de ruis van alledag. Als je je bewust even ontdoet van alle ruis die in je dagelijks leven speelt, komen die gevoelens als vanzelf naar boven drijven. Daar hoef je eigenlijk weinig voor te doen als je daar open staat. Het enige wat je daar voor nodig hebt, is zorgen voor zo min mogelijk ruis en een plek waar jij je veilig en fijn voelt en niet (al te veel) mensen tegen komt, bijvoorbeeld je huis of het bos. En met zo min mogelijk ruis bedoel ik: ook geen muziekje of een boek. Alleen jij & je eigen gedachten en gevoelens. Zittend, rustig wandelend, met een hand op je hart, wiegend…. voel waar jij behoefte aan hebt op dat moment en de rest volgt vanzelf.
Overigens doen we als vrouwen beiden al sinds mensenheugenis: elkaar opzoeken en soms even terugtrekken. Vroeger, toen we nog veel meer in verbinding stonden met de natuur en onze cyclus als vrouw en we veel meer met onze (maandelijkse, jaarlijkse en levens-) seizoenen leefden. Hoog tijd dat we die wijsheid terug gaan claimen en we beter voor onszelf gaan zorgen. (En voor de denkers onder ons: het is inmiddels ook wetenschappelijk bewezen dat vrouwen o.a. op deze manier herstellen van stress.)
Als je deze twee dingen gaat toepassen in je leven, garandeer ik je dat jij veel meer rust in je hoofd en lijf gaat ervaren en je met veel meer energie en zin door het leven gaat.
En toch is het heel moeilijk om dat te doen. Maar waarom?
Ten eerste omdat we niet meer gewend zijn om op gevoelsniveau met elkaar te praten. We kunnen uren vullen met koetjes & kalfjes, maar het is heel anders om je kwetsbaar op te stellen en te vertellen wat er bij jou van binnen speelt. De meesten van ons hebben niet geleerd om te praten over gevoelens en emoties. En als je met iemand op dat niveau een gesprek aan wil gaan, zal je zelf ook de eerste stap moeten zetten door dit te uiten. En dat is heel erg spannend.
En dat brengt ons bij het tweede punt: we hebben veelal geleerd dat emoties eng zijn en vermijd moeten worden. Door bezig te blijven en niet erover te praten gaan ze vanzelf ‘voorbij’ is een credo wat we veelal (onbewust) hebben meegekregen. En dus zijn we altijd maar bezig zodat we niet hoeven te voelen wat er écht van binnen bij ons speelt. Bovendien hebben vrouwen ook geleerd in de loop der eeuwen zich dienstbaar op te stellen en gunnen maar weinig vrouwen zichzelf genoeg tijd. Altijd druk met werk, huishouden, kinderen, sporten, vriendinnen en geen moment voor zichzelf. Die vaak ook onrust voelen als ze even stilzitten.
P.s. Schrijven helpt ook. Heeft het bij mij zojuist ook gedaan. En na het praten met mijn vriendin en wandelen, huilen en schrijven in het bos, voel ik op het bankje waar ik deze laatste zinnen schrijf, dat de rust in mijn hoofd terugkeert en mijn lijf ontspant… En dat gun ik jou ook!
Prinses Julianastraat 12 | 2671 EJ Naaldwijk | info@marloestimmers.nl