Op de lange termijn is het altijd zinvoller om niet voor je gevoel weg te lopen. Wanneer je te lang voor je gevoel weg loopt, ontwikkel je bijna altijd klachten: slecht slapen, veel spanning in je lijf, hoofdpijn, darmklachten, hoge ademhaling of benauwdheid, paniekerig gevoel.. enz. Als je dat te lang door laat gaan, verergeren klachten zich, helaas vaak tot je echt niet meer kan en tegen een flinke overspanning of burn-out aanloopt. Ieder mens krijgt lichamelijke signalen en het is aan jou om die als zodanig te herkennen, zodat je lijf als kompas kan dienen en jij alleen maar hoeft te luisteren naar wat het je wil vertellen.
Van nature staan vrouwen dichter bij hun lijf en meer in het hier & nu, maar in deze wereld waarin – nog steeds, vergis je niet- mannelijke kwaliteiten worden overgewaardeerd ten opzichte van het vrouwelijke, zijn veel vrouwen verder af komen te staan van hun lijf & gevoel. Want voelen doe je met je lijf, niet met je hoofd.
Het was voor mij hoog tijd dat ik gemis en verdriet ging toelaten. Voor vrouwen werkt dit anders dan bij mannen. Voor jou en mij als vrouw helpt het enerzijds om je gevoelens, twijfels en pijn te bespreken met anderen (vaak vrouwen). Ik ging naar een ontzettend lieve vriendin die me nooit veroordeelt, altijd naar me luistert en me een dikke knuffel geeft (en nog een paar als ik vind dat het nu wel eens klaar moet zijn met dat gehuil maar zij nog niet :).
Anderzijds hebben jij en ik het ook nodig om rust te nemen om alleen te kunnen zijn met je gedachten en je gevoelens te laten binnenkomen. Ik merk ik dat héél veel vrouwen zichzelf geen eigen tijd gunnen. Altijd druk druk met werk, huishouden, kinderen, sporten, vriendinnen en geen moment voor zichzelf. Onrust krijgen als ze even stilzitten. Dat laten binnenkomen kan alleen als er geen ruis is en jij stopt met ontwijkingsmaneuvres die jouw tijd opslokken. En dat betekent dus zelfs geen muziekje luisteren of boek lezen. Maar alleen me, myself and I.
P.s. Schrijven helpt ook. Heeft het bij mij zojuist ook gedaan. En na het praten met mijn vriendin en wandelen, huilen en schrijven in het bos, voel ik op het bankje waar ik deze laatste zinnen schrijf, dat de rust in mijn hoofd terugkeert en mijn lijf ontspant… En dat gun ik jou ook!
Prinses Julianastraat 12 | 2671 EJ Naaldwijk | info@marloestimmers.nl