Eigen ruimte nemen in het moederschap
Geschreven door Marloes Timmers
Over het moederschap bestaan er veel romantische gedachtes. Het ideaalbeeld van een moeder is eentje die zichzelf altijd wegcijfert ten behoeve van haar kinderen. Diegene die dat laatste stukje vlees altijd verdeelt onder haar kinderen, ook al zou ze het zelf graag willen. Die altijd geniet van het gezinsleven, want “de kinderen zijn maar zo’n korte periode klein, en voor je het weet is het voorbij”. De moeder die klaar zit met thee en een koekje als de kinderen thuis komen van school en vraagt hoe hun dag is geweest.
We doen er als samenleving nog een schepje bovenop want “de kinderjaren zijn de mooiste jaren van je leven” en jij als ouder bent maar mooi verantwoordelijk om deze mooiste jaren te creëren.
Met geen woord wordt gerept over waar jij als moeder met je behoeftes, dromen en verlangens blijft. Is het een ideaalbeeld dat we altijd maar moeten genieten van het ouderschap en wat is dan de realiteit?
Eigen behoeftes niet wegcijferen
Laatst vroeg een vrouw in mijn praktijk me hoe ze meer kon genieten van haar gezin, want dat wilde ze zo graag. Ze deed alles wat ze moest doen, maar vond niet echt rust in haar gezin. Dat zette me weer aan het denken, want eigenlijk ben ik er pas recent bewust van geworden dat ik pas écht kan genieten van mijn gezin als mijn eigen behoeften zijn vervuld.
Niet door het eigen belang alleen maar voorop te stellen, maar door mijn eigen behoeftes niet meer weg te cijferen. Ik vind dat een belangrijk nuanceverschil.
En die behoeftes veranderen in de loop der jaren. Er zijn jaren geweest dat ik het heerlijk vond om urenlang met m’n baby op de bank te keuvelen en te kroelen en helemaal geen behoefte had om tot in de late uurtjes te dansen. Er is ook een periode geweest dat ik echt ontzettend veel ruimte nodig had om mezelf weer te ontdekken, wie ik behalve moeder en vrouw-van ook alweer was (en daar zit ik soms nog steeds in).
Ik heb voor mezelf ontdekt dat ik echt een leuker mens ben als ik mijn eigen behoeftes serieus neem en daar de ruimte voor neem. En ik zeg expres neem en niet krijg, want eerlijk gezegd, als je als moeder moet wachten totdat je op magische wijze ruimte krijgt, kan je wachten tot je een ons weegt. Dus je zal daar zelf actief iets in moeten doen. En dat vraagt ook vaak wat aanpassing van je omgeving (c.q. je partner). Maar ga daar voor staan!
Schuldig voelen tegenover je partner
Wat mij ook heeft geholpen is dat het niet eerlijk hoeft te zijn. Dat is ook zo’n stemmetje die we vaak in ons achterhoofd hebben (Die van mij zegt: “Ja maar, ben ík degene die nu alwéér wat voor zichzelf gaat doen?!”). De hoeveelheid ruimte die iemand nodig heeft kan per persoon en gedurende de tijd verschillen, dus als jij op dit moment veel eigen ruimte nodig hebt, wil het niet per se zeggen dat jouw partner die behoefte ook evenveel voelt – en dus hoeft het per definitie niet eerlijk verdeeld te zijn en daar hoef je je dus niet schuldig over te voelen.
Liefde vereist distantie
Uiteindelijk heeft iedereen in mijn omgeving er baat bij als ik mijn eigen behoeftes serieus neem. Ik vind de vrouw die ik dan ben namelijk veel leuker. Eentje die zich vitaal, krachtig en eigen voelt, en daardoor ook een bepaalde rust in zichzelf heeft gevonden. (Oké, en soms een beetje brak als ik tot laat ben weggeweest – moe maar voldaan ;)). Dat gevoel straal je uit naar je omgeving. En als ik dan terug kom, dan heb ik ook weer zin om weer tussen m’n kinderen te zitten, al hun verhalen te horen en de herrie ondertussen voor lief te nemen. Terwijl ik ze daarvoor soms echt achter het behang wil plakken en lang niet zo veel geduld kan opbrengen als daarna.
Esther Perel, een relatietherapeut, zegt: “Liefde vereist distantie”. Het is nodig om soms even wat afstand te creëren, want als je op elkaars lip zit, kan je niet meer zien hoe leuk de ander is. Misschien geldt dat niet alleen voor liefdespartners, maar ook voor ouders en kinderen.
Dus voor mij ligt het antwoord van de vraag “Hoe kan ik meer genieten van mijn gezin?” juist in het nemen van mijn eigen ruimte. Ik hoef er niet altijd te zijn. Ik hoef niet altijd m’n stukje vlees op te offeren en ik hoef niet altijd klaar te zitten met thee en koekjes. Ik ben er van overtuigd dat mijn kinderen dat wel overleven en er waarschijnlijk zelfs gelukkiger van worden, net als ik.
Geraadpleegde bron: Erotische intelligentie (Esther Perel, 2019).
Prinses Julianastraat 12 | 2671 EJ Naaldwijk | info@marloestimmers.nl