Marloes Timmers

Schaamte is zo’n normaal gegeven voor een vrouw. Schaamte over je vulva/vagina/yoni, schaamte over je menstruatie, over je sensualiteit en seksualiteit, over je veranderende lijf in de puberteit, na een zwangerschap of gewoon het ouder worden, of schaamte omdat je lijf geen kindje kan (vol)dragen. Schaamte over je emoties, dat je soms een zacht ei bent in situaties wanneer het niet ‘gewenst’ is, en schaamte dat je op je intuïtie vertrouwt en je geen harde feiten hebt om juistheid hiervan aan te tonen.

Allemaal schaamte over aspecten die te maken hebben met het vrouw-zijn…

Laatst vroeg een vrouw in mijn praktijk me hoe ze meer kon genieten van haar gezin, want dat wilde ze zo graag. Ze deed alles wat ze moest doen, maar vond niet echt rust in haar gezin.

Over het moederschap bestaan er veel romantische gedachtes. Het ideaalbeeld van een moeder is eentje die zichzelf altijd wegcijfert ten behoeve van haar kinderen.

Met geen woord wordt gerept over waar jij als moeder met je behoeftes, dromen en verlangens blijft. Is het een ideaalbeeld dat we altijd maar moeten genieten van het ouderschap en wat is dan de realiteit?

Soms komen er passiebloemen in mijn praktijk, die doen alsof ze een muurbloempje zijn, omdat de rest van de muurbloempjes hebben gezegd dat ze te veel was. Niemand zat op haar te wachten. Ze was té zichtbaar, scheen té fel, en daar konden de muurbloempjes niet goed mee omgaan. Ze gingen nare dingen over haar zeggen, dingen die bij haar binnen kwamen. En ze voelde zich alleen, want niemand begreep haar. Dus paste ze zich aan. Ze ging de dingen doen die de rest ook deed en liet niet meer zo veel van zichzelf zien…..

De term ‘eigenwijs’ heeft vooral een negatieve lading. Maar ik hou van eigen-wijze vrouwen: Voor mij zijn dat vrouwen die goed weten wat hun eigen beweging is en wat hun gevoel hen ingeeft. Het zijn de vrouwen waar ik ook zo lekker mezelf kan zijn. Er is geen ‘doen-alsof’. Die vrouwen verliezen de ander niet uit het oog, maar kunnen in het contact wel aangeven wat voor hen belangrijk is. Waar hun hart naar uit gaat maar ook wat hun grenzen zijn. …

Ook als haptotherapeuten schuwen wij het ondernemerschap niet. We willen graag werken en zien grote maatschappelijke knelpunten waarbij wij van waarde kunnen zijn. Maar we mogen niet. En dat wringt.’ Een gastblog van haptotherapeut/orthopedagoog Marloes Timmers op Deondermer.nl d.d. 18 februari 2021